بر پناه درختی بوف کوری بر کوی دانشگاه نشسته بود!

ساعت 8:55 صبح - باز هم شاهگلی - باز هم یک روز خوب دیگر

سلام و صبح به خیر . من باز هم اینجا هستم . اینجا روی یکی از نیمکت های سبز رنگ شاهگلی ، هوا ایجا عالیه.با این که اینجا این همه خوبه ولی فکر من هنوز هم پیش آن دانشجو های زخمی است . حالا جریان را به تو هم تعریف کردم و قلبم حتی بیشتر از دیروز فشرده شد.

در دفترنامه ها حرفهای خوبی زده بودی . خواستم بگویم که اگر زمانی تصمیم گرفتی آن موسسه را درست کنی حتماً به من هم خبر بده . نمی دانی چقدر برای این جوانان نگران هستم. جوانانی که همین امروز و فردا خود ما هم جزو آنها خواهیم شد. احساس می کنم که زندگی کردن و جوانی کردن چقدر مشکل شده !....

بدور از هر دغدغه ی دیگر ی ، از اینجا ؛ جایی که از چرخ و فلک خوب شاهگلی فقط کمی دیده می شود ، دوست دارم با همه ی آن دانشجو های زخمی و کتک خورده حرف بزنم.

دیگر حرفی ندارم جز این که دعا کن حال آن جوان ها هر چه زودتر خوب شود.

دوستدارت :سین - دختری که حتی نگاه کردن به چرخ و فلک هم آرامش نمی کند.