از رنجی که می بریم !

 

خدایا من دارم چی کار می کنم ! من دارم فکر چی رو می کنم ؛ غصه ی کی رو می خورم ؛ حواسم کجاست ؟ نمی دونم .

انگار قراره جواب یکی از سئوال های بی پاسخم رو بگیرم یا شاید هم یکی ازم یه سئوالی پرسیده که جوابشو نمی دونستم.انگار قراره زمان برگرده عقب و من دوباره شروع کنم .

یه دوستی داشتم ،پارسال همین وقتا رفت خارج تا پیش داییش بمونه ؛ازش خبری نداشتم تا که چند وقت پیش میل زده بود، بعد کلی چاق سلامتی نوشته بود که با فلانی چیکار می کنید ؟ تو جوابش نوشتم که می سوزیم و می سازیم ! دیروز برام بازم میل زده که سوختن را مطمئنم ولی به ساختن مشکوکم ؛ چون آدمی که در حال سوختنه هیچ چی رو نمی تونه بسازه ! الان که فکر می کنم روش می بینم که چطوری این آتش بدنمو فراگرفته و شعله هاش چطور دارند مثل خوره استخوان های روحمو می تراشه واز بدنم جدا می کنه . حداقل دردشو حس می کنم ...

یکی منو از این خواب بیدار کنه و بگه که اینا فقط یه کابوسی بود و بس !