چه حالی می ده وقتی آهنگ ریفلکشن Paul Van Dyk رو تا آخرش بدی ، بعد پاتو بذاری روی گاز و تازه بفهمی که تو ماشین تنها نیستی . اگه پلیس هم بیوفته دنبالت ؛ ردت رو در تاریکی های بعد اذان کوچه ها گم کنی ، همون طور که گریه هات رو در پچ و خم های گلوت گم می کنی .

=================

پ ن : من خیلی وقته که شناسناممو گم کرده ام ؛ اگه کسی احیاناً پیداش کرد به اداره ی پست تحویل بده چون من دیگه بهش احتیاج ندارم !