با دست های عاشقت، آنجا، مرا مزاری بنا کن

هراس من باری همه از مردن در سرزمینی است که مزد گور کن از آزادی آدمی افزون باشد

با دست های عاشقت، آنجا، مرا مزاری بنا کن

هراس من باری همه از مردن در سرزمینی است که مزد گور کن از آزادی آدمی افزون باشد

 

 این تقدیر نبود

                  این یک انجماد ارادی بود

این تلخ ترین پوزخند اطاعت بود.

                  التماسم شکوه زندگی را فرو میریزاند

                                          و تمنا بی رنگی را به رخش میکشید.

 سرمای ترس مغلوبم کرد.

                  من که تمام اتفاقها را قبل وقوع لمس کرده بودم

                                                                              بلعیده بودم ...

 

نظرات 3 + ارسال نظر
مدی پنج‌شنبه 16 اسفند‌ماه سال 1386 ساعت 10:57 ب.ظ http://www.mahbed.blogsky.com

تو نوشتنت یه حالت قشنگی رو داری

لیلا یکشنبه 19 اسفند‌ماه سال 1386 ساعت 06:42 ب.ظ

خیلی افتزاح بود

[ بدون نام ] یکشنبه 26 اسفند‌ماه سال 1386 ساعت 11:54 ب.ظ

چرا زرد؟
منظورم اینه که اینجا میتونه زردنباشه؟
من حس بدی به زرد دارم...البته حس من اصلا مهم نیست...در واقع مرده شور من و حسامو ببرن...بعد یه چیز دیگه..چرا انقد بد اخلاقی؟ ها ها ؟ یعنی من حس کردم بداخلاقی...و یه جورایی موذی...ها؟ که البته مرده شور این حسمو هم ببرن...و اونایی که تو نمیدونی !!!!!!!!

برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد