چند گاهی ست که مرده ام
ـــ حدوداً پنج سالی ـــ
ببینم هنوز آنجا آسمان آبی ست؟
هنوز مادرم آه می کشد؟ دم دمه های غروب نگران می شود؟
هنوز صدای زنگ در خوشایند است؟
هنوز صدای اکارینا قشنگ است؟
و تو ؛ خودت؛
هنوز هستی؟
هنوز تکه دوزی می کنی؟
در خیابان راه می روی؟
گوش ماهی جمع می کنی؟
و هنوز سفر برایت لذت بخش است؟
ببینم....
آخرین باری که سر گورم آمدی کی بود؟
تا به حال برف رویش نشسته است؟
یادت هست؟ دوست داشتم قبرم در سایه باشد.
هیچ بوته ی گلی کنار قبرم نروئیده است؟
آن وقت که می مردم یک شب تابستان بود....گرم و شرجی
تو یادت نیست....تو خواب بودی....
یادت هست که خواب بودی؟
سلام
اماچرااین همه مایوسانه!
سلام
من آپم
دروووووووووووووووووووووود
چطوری نازنین؟
اون موضوع حل و فصل شد
مرسی از حمایتت
چرا اینقدر ناراحنی؟
انشاالله که همش از زندگی بنویسی ... چرا مرگ؟